Chapter Three

Wyłączyłam budzik, który od około pięciu minut wydawał z siebie irytujący dźwięk. Nie chciało mi się wstawać szczególnie po wczorajszej/dzisiejszej nocy. Nie dość, że wróciliśmy około drugiej to jeszcze prawie zostaliśmy przyłapani. Zwlekłam się z łóżka i podeszłam do szafy. Wyjęłam z niej ubrania i udałam się w kierunku łazienki. Umyłam się, bo kiedy wróciłam nie miałam na to siły. Po wysuszeniu włosów, umyłam dokładnie zęby i nałożyłam standardowy makijaż. Po wyprostowaniu włosów wyszłam z łazienki i zobaczyłam, że Diana nadal śpi. Podeszłam do jej łóżka i zaczęłam ją budzić.

- Diana wstawaj, bo nie zdążysz do szkoły, nie mówiąc już o śniadaniu.

- Co? Która jest godzina? - spytała, wciąż śpiąc.

- Za piętnaście ósma - powiedziałam patrząc na ekran telefonu.

- KTÓRA?! - wykrzyczała i jak poparzona wyskoczyła z łóżka. Szybko pobiegła do łazienki, a ja potem usłyszałam tylko szum wody. Wzruszyłam ramionami i wyszłam z pokoju zabierając swoją torbę. 

- Pamiętajcie, muszą to być płynne ruchy. - nasz nauczyciel pokazywał jak otoczyć się strumieniem wody. 

Zebrałam wodę i spróbowałam zrobić to co nauczyciel. Nagle jej strumień poszedł do góry i następnie opadł na mnie. Na szczęście nie byłam jedyną osobą w klasie, której się to stało. Za to Diana perfekcyjnie radziła sobie z zadaniem. Nauczyciel podszedł do mnie pokręcił głową, zrobił jakiś ruch rękami, a ja nagle byłam sucha. Pewnie zebrał całą wodę z mojego ciała, ubrań oraz włosów. Uśmiechnęłam się do niego i znów spróbowałam robić to co on pokazywał. Tym razem woda prysnęła mi w twarz. 

- To są chyba jakieś żarty. - Tupnęłam nogą jak mała dziewczynka. Niall, który stał koło mnie i zaczął się śmiać, zrobił to samo co nauczyciel, a moja twarz znów była sucha. 

- Nauczysz się tego - powiedział opanowując śmiech. Prychnęłam. Dla niego to łatwe, bo uczy się tego już drugi rok. Tak w ogóle kto do jasnej cholery wymyślił to, żeby drugoroczniaki uczyli się razem z pierwszoroczniakami? Próbowałam to zrobić po raz kolejny, już prawie mi wyszło, ale woda nagle spadła na ziemię i zachlapała mi buty. Od kolejnych fal śmiechu Niall'a, uratował mnie upragniony dzwonek. Przede mną ostatnia lekcja czyli fizyka. Nienawidzę tych ludzkich lekcji, ale niestety musimy się ich uczyć, bo nie każdy jak dorośnie dołącza do "Association Des Magiciens Eau" czyli - Stowarzyszenia magów wody. Wzięłam moją torbę i prawie biegiem wyszłam z klasy. Do ostatnich zajęć mam godzinę, więc postanowiłam pójść do biblioteki i poczytać jakieś stare księgi. Tylko nie myślcie, że jestem jakimś kujonem! Po prostu lubię czytać. Weszłam do pomieszczenia pełnego różnych książek, ksiąg i zwojów. Przywitałam się grzecznie z panią bibliotekarką i zaczęłam przeglądać półki. Natknęłam się nagle na księgę, która była obłożona skórą, a jej rogi były ozdobione złotem. Miała oczywiście zakurzoną powierzchnię. Przetarłam ręką okładkę na której widniał napis "Secrets gardés" czyli - strzeżone tajemnice. Umiałam prawie doskonale francuski, więc czytanie i zrozumienie tekstu nie będzie dla mnie trudne. Tylko jedno pytanie, dlaczego księga w której najprawdopodobniej są jakieś ważne SEKRETY, normalnie leży sobie na półce w bibliotece, do której prawie każdy ma dostęp. Zaszyłam się w kącie i otworzyłam księgę. Wyobraźcie sobie moje zdziwienie, kiedy wszystkie kartki były puste. Zaczęłam bardziej przyglądać się stronom. Ani jednego słowa, po prostu pustka. Zamknęłam ją z powrotem i odłożyłam na półce. Sięgnęłam po kolejną na której już po angielsku widniał czarny nadruk "Kingdom of fire", wzruszyłam ramionami i zatopiłam się w lekturze.

Spóźniona, spóźniona, jestem kurwa spóźniona na fizykę! Cholera ta księga o Królestwie Ognia była strasznie wciągająca, że straciłam rachubę czasu. Stanęłam pod klasą, w której aktualnie mam fizykę, wzięłam kilka głębokich wdechów i wydechów. Zapukałam w drzwi, a następnie je otworzyłam. Nagle wszystkie pary oczu spoczęły na mnie. Nauczyciel posłał mi surowe spojrzenie i wypowiedział jedno słowo
- koza. Opuściłam ramiona i podeszłam do jedynej wolnej ławki w klasie, która stała przed biurkiem jego biurkiem. Świetnie. Wyjęłam swoje książki i zeszyt do fizyki, i zaczęłam przepisywać temat z tablicy.
Po skończeniu notatki, którą zadał nam pan, zaczęłam bazgrać z tyłu zeszytu. Lekcja strasznie mi się dłużyła, a kiedy usłyszałam zbawienie aka dzwonek kończący zajęcia uśmiechnęłam się szeroko. Wyszłam z sali prawie ostatnia. Za chwilę mam kozę, więc postanowiłam udać się do klasy, w której będzie ona się odbywać. Po drodze spotkałam brata, który zaczął się ze mnie śmiać, że już pierwszego dnia dostałam kozę. Nie ma to jak wsparcie rodziny. Usiadłam pod klasą i czekałam na nauczycielkę.

- Wreszcie w pokoju - mruknęłam do siebie i opadłam na łóżko. Była siedemnasta, a ja dopiero wróciłam z kozy. Leżałam chwilę na łóżku i nie mogłam zapomnieć o tej księdze, której strony były puste. Postanowiłam, że pójdę do biblioteki i jeszcze raz się jej przyjrzę. Podeszłam do szafy i wyciągnęłam z niej wygodniejsze ubrania. Kiedy weszłam do łazienki to załatwiłam swoją potrzebę fizjologiczną i związałam włosy w kucyk, a potem ubrałam się w wygodniejsze ubrania. Wyszłam z pokoju zamykając go na klucz i ruszyłam w stronę biblioteki pewnym krokiem. Nagle usłyszałam, że ktoś głośno krzyknął - uważaj, a ja potem tylko poczułam mocny ból brzucha, zgięłam się w pół i upadłam na podłogę. Przed tym kiedy straciłam przytomność, zobaczyłam chłopaka, który chyba powtarzał w kółko 'kurwa', później była tylko ciemność.

Zakaszlałam i otworzyłam oczy. Leżałam w jakimś łóżku, ale to nie był mój pokój. Po chwili rozpoznałam, że jestem w małym szkolnym szpitalu. Spojrzałam w lewo i na stoliku leżała czerwona róża. Podniosłam się na łokciach do góry i przypomniałam sobie, dlaczego tu leżę. Coś trafiło mnie w brzuch. Szybko zajrzałam pod kołdrę i swoją bluzę, ale na moim brzuchu nie było żadnego śladu. Pewnie uzdrowicielki to uleczyły i nie była to jakaś straszna rana. Podniosłam się z łóżka i jak na zawołanie jedna z pielęgniarek weszła do sali.
- Anabell, w końcu wstałaś. W sumie to i tak szybciej niż się spodziewałam. - uśmiechnęła się do mnie złotowłosa.
- Jak ja się tu znalazłam? - spytałam.
- Przyniósł Cię Justin. Mam go zawołać? Siedzi biedaczek tutaj już dwie godziny, czekając aż się obudzisz. - wyszła z sali nie czekając na moje pozwolenie. Po chwili wszedł tutaj ten sam chłopak, którego widziałam przed straceniem przytomności.
- Na szczęście nic ci nie jest. - odetchnął z ulgą kiedy zobaczył, że stoję na własnych nogach. - Jestem Justin i strasznie mi przykro, że oberwałaś.
- Nie ma sprawy. - zmarszczyłam brwi. - Czym oberwałam?
- Moją kulą ognia. Przepraszam, nie widziałem Cię! Rzucałem kulą w moją przyjaciółkę, ale ty stałaś mi na drodze i nie zdążyłem jej zatrzymać, a potem ty...
- Dobra przeprosiny przyjęte - przerwałam mu.
- Jestem Justin. - uśmiechnął się i podał mi rękę.
- Anabell. - uścisnęłam ją.
- Może odprowadzę Cię do pokoju? - spytał z nadzieją wymalowaną na twarzy.
- Jasne. - uśmiechnęłam się i wyszliśmy razem z sali, a potem pokierowaliśmy się w stronę mojego pokoju.
Justin nie odprowadził mnie do pokoju, ponieważ w drodze do niego pokłóciliśmy się o to, który żywioł jest lepszy. Później on wymienił parę ciętych uwag w moją stronę, ja go spoliczkowałam, no i tyle. Teraz leżę w swoim łóżku i myślę, że raczej nie będziemy przyjaciółmi.

__________

I jest rozdział trzeci. Przepraszam, za spóźnienie i dziękuję za 14 komentarzy pod poprzednią notką! :)
Pojawił się już Justin i nie wiem czy tak wyobrażaliście sobie ich spotkanie. Chyba trochę więcej dzieje się w tym rozdziale i pojawia się pierwsza tajemnica, którą Anabell będzie musiała rozwikłać ;) Ale to później.
Przepraszam za każdy błąd, szczególnie interpunkcję, który pojawił się w tej notce. Słabo mi idzie język polski więc, cóż.
Rozdział 4 pojawi się, kiedy będzie 15 komentarzy. :)
EDIT: Nie zaliczam do tych 15 komentarzy typu " :)) ".